لباس کار روپوش کار
چیزی را که بر تن میپوشند را روپوش یا تنپوش میگویند. روپوش، بدن را از گرما و سرما و دیگر مخاطرات موجود در طبیعت حفظ میکند. همچنین میتواند برای راحتی، حجب و حیا و نیز برای ایمنی استفاده شود. پوشیدنیها همچنین میتوانند نشان دهندهٔ باورهای مذهبی، فرهنگی و دیگر معانی اجتماعی باشند. امروزه و در قرن ۲۱ استفاده از پوشاک بیشتر به خاط راحتی و دیگر استفادههای آن است.
همچنین مردم بدنهایشان را به وسیله عطر، لوازم آرایش و مدل دادن به موهای سر، صورت و بدنشان پیراسته میکنند. آنها همچنین بدنشان را به وسیله کارهایی مثل خالکوبی و جای زخم و دیگر کارها علامتگذاری میکنند. این کارها ممکن است نشانهای از روپوش باشند اما روپوشی به وجود نیامدهاست.
انسانها همیشه در حال طراحی کردن پوشاک نوین برای مشکلات عملی خود هستند و دیگر فرق بین پوشاک و وسایل حفاظتی به شکل آشکار مشخص نیست. در این مورد میتوان به پوشاکی مانند پوشاک فضانوردی، پوشاک زرهی، پوشاک غواصی، مایو، پوشاک حفاظتکننده در مقابل نیش زنبور، لباس چرمی موتورسواری و لباسهای محافظ اشاره کرد.
وظیفه اصلی روپوش حفاظت از بدن انسان در برابر خطرات احتمالی در محیط مانند:آب و هوا (مانند نور شدید آفتاب، سرما و گرمای بیش از اندازه و بارش برف و باران)، حشرات، مواد شیمیایی زیان آور، سلاح و سایش با مواد زبر و آسیبرسان و سایر خطرها است. روپوش در برابر بسیاری از مخاطرات که ممکن است بدن برهنه انسان را زخمی کند، محافظت میکند. در پارهای از موارد روپوش محیط را از فردی که پوشاک را پوشیده حفاظت میکند (مانند پوشاک ضد عفونی شدهٔ محافظ در اتاق عمل و محیطهای پزشکی).
اثر لباس بر گرم ماندن بدن
لباس، هوای مجاور پوست را حبس میکند و از این راه ضخامت ناحیهٔ اختصاصی هوا در مجاورت پوست را افزایش و جریان هوا را کاهش میدهد. در نتیجه میزان دفع حرارت از بدن به وسیله ی هدایت خیلی زیاد کاهش مییابد. لباسهای معمولی میزان دفع حرارت را به حدود نصف حالت عریان کاهش میدهند. برای لباسهای مخصوص مناطق قطبی این نسبت به یک ششم میرسد.
منبع(ویکی پدیا)
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.